Nazwa forum

Rozdział III – Snivy poznajmy się!

Takumi po spotkaniu z panem Simphsonem od razu ruszył drogą, by opuścić swe rodzinne miasto. Tym razem jednak nie szedł ze spuszczoną głową badał wzrokiem dokładnie wszystkie budynki, widać było, że Takumi chciał dokładnie zapamiętać swe rodzinne miasto, gdyż było wiadome, że nieprędko będzie miał okazję wrócić tutaj. Szedł tak główna drogą, aż ta w końcu doprowadziła go do znaku „Miasto Nimbasa żegna”. Takumi tylko spojrzał na znak a po chwili odwrócił się w stronę miasta Nimbasa i rzucił ostatnie spojrzenie na nie. Po chwili odwrócił się i wrócił do normalnej wędrówki. Wędrował aż wreszcie wkroczył do pobliskiego lasu. Ledwie po wkroczeniu zatrzymał się i przysiadł na kamieniu. Odpiął od swojego paska pokeball ze Snivy i wyrzucił go w górę. Po chwili z Balla wyskoczył zielony stworek. Takumi szybko wyjął swojego pokedexa i zeskanował pokemona. Po chwili pokedex przemówił:
„Snivy – Pokemon trawiasty wąż. Wyluzowany i opanowany, wykorzystuje ogon do gromadzenia energii w procesie fotosyntezy.”
Takumi dodatkowo przejrzał ataki i powiedział pod nosem:
-Znasz dość potężne ataki. Dokonałem dobrego wyboru. – po chwili schował pokedex i rzekł do pokemona – Witaj jestem Takumi. Twój nowy trener, mam nadzieję, że wspólnie uda nam się stać niezwykle potężnym duetem. – mówiąc to uśmiechnął się do pokemona, a on spojrzał na niego. Widać było, że spodobały mu się słowa młodego blondyna gdyż potaknął głową i wydobył z siebie:
-S… Snivy.
-To dobrze. – powiedział i uśmiechnął się Usui – Pewnie ciasno jest w tym pokeballu co ty na to, by podróżować ze mną na mym ramieniu, każdy będzie miał do kogoś gębę otworzyć. – pokemonowi bardzo spodobał się pomysł, widać, że jego ulubionym miejscem nie był pokeball. Od razu wskoczyła na jego ramię i jedną łapką wskazał drogę przed siebie. Była gotowa, by zdobyć region pod przewodnictwem nowego trenera. Takumi uśmiechnął się po czym przypiął pusty pokeball Snivy do paska i ruszył w stronę którą wskazywała Snivy…


Debiuty: brak

Rozdział V – Wyjść na prostą cz.1

Od czasu stwierdzenia, że się zgubili przemierzali gęsty las w poszukiwaniu jakiejś chociażby ścieżki. Lecz mieli pecha przez tak długi czas jaki błądzili po gęstwinie drzew nie było chociażby widać gałązki złamanej pod ciężarem ludzkiego buta. W pewnym momencie Takumi przystanął i stwierdził.
-Dziś już nic nie znajdziemy niedługo zacznie się ściemniać. Nie będziemy nic widzieć i jeszcze siebie nawzajem zgubimy. Musimy gdzieś rozbić namiot. – po tych słowach rozejrzał się wokół siebie i wskazując palcem powiedział – O tam.
Po wypowiedzeniu tych słów ruszył w miejsce które wskazał palcem. Po drodze odganiał się od gałęzi drzew które widocznie bardzo denerwowały go tym , że po każdym zgięciu wracał i obijały go po twarzy. Za nim ruszył Snivy która na szczęście o wiele niższa od Takumiego nie miała tego problemu. Po chwili Takumi stanął w miejscu które wskazał. Rzeczywiście udało mu się znaleźć miejsce które było porośnięte tylko mchem. Był to kształt okręgu o promieniu 3 m na którym co dziwne nie rosło żadne drzewo. Takumi po chwili odezwał się
do swojej Snivy:
-Ja może zajmę się namiotem a tym pozbieraj nam trochę drzewa na rozpałkę. – po tych słowach oboje zabrali się do zajęć jakie porozdzielał Takumi. Snivy szybko uwijała się ze swoim zadaniem używała do tego dodatkowo Dzikich Pnączy dzięki czemu miała łatwiej więc bardzo szybko koło rozkładającego Takumiego  rósł stos patyków a nawet większych gałęzi. Sam Takumi również radził sobie nieźle, gdyż dość szybko postawił swój namiot. Następnie wziął się za pomoc Snivy jednak on znosił większe drewka, by niespodziewanie gałązki za szybko nie spaliły się i nie pozostawiły naszych bohaterów bez ognia. Skończyli znoszenie dopiero gdy na niebie zaczęło się ściemniać. Wtedy blondyn poukładał stos do ogniska najpierw z małych patyków, a na wierzch ułożył grubsze gałęzie. Za podpałkę posłużył mu wyschnięty mech którego znalazł widocznie w lesie długo nie padało. Gdy mech zaprószył się ogniem i następnie gałązki zaczęły się nim zajęły. W tym momencie Takumi rzekł:
Dzięki Ci Bearu Gryllsie. – Takumi grzał ręce przy ognisku gdyż zimny wiatr który zaczął wiać zaraz po zachodzie słońca nieco wyziębił naszego bohatera. Snivy w tym czasie zasnęła na kolanach swego trenera. Gdy ten zauważył to zaniósł ją do namiotu samemu zaś po chwili wrócił do ogniska. Grzał się przy nim aż do momentu w którym skończyło się mu drewno. Wtedy to wczołgał się do swojego namiotu i położył się próbując zasnąć. Nie było mu to jednak dane. Leżał i przekładał się z jednego boku na bok, wiercił się lecz zasnąć nie mógł, nie wiedział co go gryzło. W końcu przydarzyło się coś niespodziewanego. Jego namiot zawalił się a on poczuł dość spory ciężar leżący na nim. Po chwili jednak coś ciężkiego zsunęło się na bok a on miał okazję wysunąć się z zawalonego namiotu. Złapał szybko za swoją latarkę którą miał pod ręką i wyturlał się z namiotu na zewnątrz. Po chwili wstał i zaświecił światłem w ciemną postać która zawaliła mu namiot, mimo wszechobecnego mroku jego sylwetka była wyraźna. Gdy światło padło na osobnika okazał się on być człowiekiem Takumi krzyknął tylko:
-Coś ty za jeden? Śledzisz mnie? – powiedział czekając na odpowiedź jak na przesłuchaniu. Osoba wstała otrzepała się lekko z kurzu i podała rękę blondynowi ze słowami:
-Jestem Riley. Nie, nie śledzę Cię zgubiłem się w lesie i widziałem z oddali żar po ognisku, a że latarka mi wysiadła przypadkowo wpadłem na twój namiot. – Takumi zmierzył go wzrokiem jednak po chwili podał rękę i wysłuchał jego tłumaczeń. Po chwili Riley pomógł Takumiemu postawić jego namiot przy świetle latarki on sam zaś postawił swój z pomocą trenera z miasta Nimbasa. Dwójka w końcu zasnęła postanowili porozmawiać z rana gdy oboje się wyśpią. Tymczasem Snivy spała przez cały czas jakby nic się nie wydarzyło.

***

Rano gdy Takumi wytoczył się jeszcze senny z namiotu zauważył Rileya który gotował coś na ogniu. Zauważył też obok niego małego pokemona przypominającego wydrę. W tym momencie wyciągnął swój pokedex i zeskanował stworka.
„Oshawott – pokemon morska wydra. Swej muszelki na brzuchu używa jako broni w walce.”
-Ładny mamy dzień nieprawdaż. Mam nadzieję, że Cię nie obudziłem tym gotowaniem. – rzekł właściciel Oshawotta, po chwili dodał – A oto mój Oshawott, jest moim starterem.
W tym momencie wodny stworek wesoło podbiegł do Takumiego u oboma łapkami uściskał jego rękę a ten mu odpowiedział:
-Cześć. Miło Cię poznać Oshawott. – blondyn uśmiechnął się i zwrócił się do Rileya – Nie nie obudziłeś mnie, po prostu się wyspałem.
Takumi wyczołgał się z namiotu i ubrał się w swą białą koszulę, na która jak zwykle założył niechlujnie krawat. Następnie usiadł obok Rileya a ten podał mu metalową miskę do której nalał zupy mówiąc mu:
-To zupa z puszki więc nie wymagaj od niej wiele. –po tych słowach Riley umoczył łyżkę w zupie i wsunął do ust rozpoczynając swe śniadanie. W tym momencie Oshawott siedział obok Rileya i wgapiał się w ogień pod kociołkiem z zupą. W tym momencie z namiotu wypełzła przeciągająca się Snivy. Gdy przejrzała na oczy bardzo się zdziwiła. Zauważył to jedzący zupę Takumi który przerwał posiłek, by coś wyjaśnić:
-Snivy oto Riley i jego pokemon Oshawott. – Oshawott oczywiście radosny podbiegł i wesoło powitał nowego kolegę. W tym momencie powstał i sięgnął do namiotu i wyciągnął plecak. Potem otworzył zamek i wyciągnął z niego paczkę karmy. Rozsypał na trzy części. Jedną podsunął swojej Snivy, drugą wręczył Oshawottowi, a do trzeciej przyzwał ze swego pokeballa Joltika. Ten jednak zanim zaczął jeść wesoło rzucił się na twarz swego trenera jednak było to bardziej w akcie przyjaźni niż wrogości. W końcu Takumi oderwał go od swej twarzy i podsunął do części jego karmy. Po śniadaniu posprzątali całe obozowisko i ruszyli razem przemierzając las w poszukiwaniu jakiejś drogi…


Debiuty: brak

Rozdział VII - Trudna droga do Aspertii

Dwójka bohaterów wciąż przemierzała las tym razem jednak już po ścieżce. Wędrowali tak w ciszy, aż wreszcie młody koordynator nie wytrzymał i się odezwał:
-Gdzie właściwie idziemy? - rzekł.
-To jesteś koordynatorem i nie wiesz gdzie odbywają się najbliższe pokazy. - rzekł spokojnie idąc przed siebie Takumi. Riley tylko podrapał się po głowie i powiedział:
-No w sumie to nie wiem. - w tej chwili Takumi przysłonił twarz, i wyszedł mu klasyczny Facepalm. Po chwili gdy już zdjął swą dłoń z twarzy odezwał się:
-To jak chcesz się dostać do Wielkiego Festiwalu Unovy? - rzekł.
-Chciałem się zapytać w najbliższym mieście. - odrzekł mu Riley.
-Jasne. No ale jeśli chcesz już wiedzieć to idziemy do Aspertii. -powiedział Takumi w stronę Rileya. Ten tylko przysiadł zdjął plecak i przycupnął na pobliskim głazie. Lekko dyszał. Po chwili rzekł:
-Odpocznijmy co? - Takumi tylko wzruszył ramionami i przysiadł się na skale obok młodego koordynatora. Snivy od razu zeszła z barku Usuia i przystanęła przed drzewem rozpoczynając jakiś trening. Takumi patrzył z dumą na swojego startera, a w tym czasie Riley ciężko łapał powietrze. Widać, że nie za bardzo przepada za tak długą wędrówką. Po chwili milczenie przerwał blondyn:
-W mieście Aspertia będziesz miał szansę zdobyć swoją pierwszą wstążkę, jednak z jednym pokemonem raczej nie masz o czym marzyć. - ta wypowiedź lekko rozzłościła Rileya który wciąż dysząc odpowiedział:
-Przecież mój Oshawott jest silny poradzi sobie. - rzekł.
-Nie wątpię, jednak po apelu pokemon jest zawsze zmęczony gdyż nie ma czasu zregenerować sił, a walki pokazowe? Samym apelem nie wygrasz wstążki. Masz poza tym gotowe jakieś kombinacje? - odrzekł mu Takumi.
-No w sumie nie. - odrzekł ciemnowłosy.
-Sam widzisz. - rzekł blondyn spoglądający w niebo i wpatrujący się w przepływające chmury.
-Takiś mądry to ci pokażę. - Riley mówiąc to odczepił od paska pokeball i krzyknął:
-Oshawott idź! No stawaj do walki. - Takumi słysząc to posłał do boju swoją Snivy mówiąc:
-Liściaste Ostrze. - na to rzekł Riley:
-Unik. - jednak te słowa nic nie zdziałały. Pokemon trenera szybko zareagował i napierał na pokemona koordynatora. Szybko wykonał Liściaste Ostrze i... powalił nim Oshawotta na ziemię. Wodny starter nawet nie drgnął, a co dopiero mówić i jakimkolwiek ataku. Pokemon leżał, a młody trener po chwili zorientował się, że już po walce. Riley cofnął swego pokemona i z powrotem cupnął na głazie. Snivy w tym czasie powróciła do swojego treningu, a Riley rzekł:
-Jestem do niczego.
-Nie inaczej. - rzekł ironicznie Takumi.
-Dzięki wiesz, lubię szczerość. Jednak w takich chwilach raczej liczy się na słowa otuchy. - rzekł ze spuszczoną głową ciemnowłosy.
-Ale codzienny trening ci pomoże. Droga do Aspertii jeszcze długa więc na  pewno złapiesz jakiegoś pokemona i potrenujesz z Oshawottem. - rzekł klepiąc go po plecach Takumi. Ten przyjacielski moment przerwał jednak dość głośny odgłos wiercenia. Oboje wstali szybko z głazów zarzucili plecaki na swe plecy i gotowali się do pobiegnięcia w tamtą stronę. Takumi tylko poczekał, aż Snivy wskoczy mu na ramię i gdy to się stało pobiegli w kierunku źródła dźwięku. Po zmęczeniu Rileya nie było widać śladu, gdyż biegł nieco z przodu. Gdy znaleźli je przykucnęli w pobliskich krzakach i obserwowali to co działo się tuz przed nimi na pobliskim pagórku. Ich oczom ukazała się wielkie wiertło które przekopywało ziemię. Wokół krążyła trójka ludzi ubranych w niebieski uniform z literom D na plecach. Czwartą osobą była tak samo ubrany członek tego zespołu który siedział za kółkami wiertła.  Po kilku minutach kabina wiertła otworzyła się i wyszedł z niej kierowca tegoż pojazdu. Zszedł na ziemię i rzekł donośnym głosem:
-Uważam test naszego Wiertła-MAC 12 za zakończone maszyna jest sprawna i gotowa do najbliższego napadu na bank, z którego sfinansujemy sobie więcej takiego sprzętu. - reszta zespołu w tym czasie zaczęła klaskać mówcy, mogło to oznaczać, iż był to jakiś wyjątkowo wysoko położony członek tej organizacji o ile nie sam lider. W tym czasie w krzakach dwójka podróżników przyglądała się temu z ciekawością, aż do słów "napad na bank". Słowa te sprawiły, że Takumi odezwał się szeptem do Rileya:
-Musimy ich powstrzymać.
-Ale jak? Jesteśmy zbyt słabi. Zadzwońmy po policję. - rzekł i wyciągnął swoją komórkę Riley.
-Chciałbym z Oficer Jenny... - jednak był to koniec rozmowy, gdyż Riley rzucił swój telefon gdy ujrzał, że nad ich głowami stał wysoki ciemnowłosy kierowca wiertła. Widząc dwóch gapiów rzekł:
-Mamy tu podglądaczy. Zajmijcie się nimi, ja wracam do bazy i tak samo ma zrobić to wiertło, gdy już będzie tu posprzątane. - wtedy udał się w kierunku dróżki którą przybyli tutaj młodzi trenerzy. Tam czekał na niego czarny luksusowy wóz, którym odjechał na tylnych miejscach. Przy wiertle pozostało dwóch pachołków odjeżdżającego człowieka którzy już chcieli złapać Takumiego i Rileya jednak tym udało wyśliznąć się z ich dłoni i złapać za swoje pokeballe. To samo zrobili ich przeciwnicy którzy rzucili balle od razu po złapani z nich wydobyły się kolejno Klang oraz Herdier. Takumi widząc do tą dwa nieznane pokemony złapał za pokedex i przeskanował pierwszego z nich. W tym czasie pokedex podał następujące dane:
"Klang - pokemon mechanizm. Pokemon stalowy składający się z trzech kół zębatych. Więcej informacji brak."
Po chwili przeskanował i drugiego pokemona o którym pokedex podał następujące dane:
"Herdier - pokemon lojalny pies. Ciemno niebieskie futro podczas walk służy mu za zbroję."
Riley nie miał wyboru więc wypuścił z balla Oshawotta który od razu przybrał postawę gotową do walki. Dziwnie to wyglądało u tak weolego pokemona jednak nie mniej zrobiło to wrażenie na Klangu, za którego miał wziąć się Riely i jego Oshawott. Dla Herdiera przeciwnika wybierał Takumi, wybrał Joltika który od razu zamiast do walki rzucił się na jego twarz w geście przyjaźni. Mimo to nie rozbawiło to wrogów którzy tylko się zniecierpliwili. Wreszcie Takumi oderwał z siebie Joltika i rzucił na pole bitwy który od razu pokazał iskry na swym ciele, płosząc nieco bojowo nastawionego Herdiera. Chwilę przygotowań do walki przerwał jeden z członków wrogiego zespołu który krzyknął:
-Klang użyj Sekatora!
-Herdier a ty Akcja. - rzekł drugi członek wrogiego zespołu.
-Oshawott nie daj się unik i Wodna Broń prosto w Klanga. - rzekł Riley do swego startera.
-Joltik Strzał Siecią oraz Piorunująca Fala. - krzyknął do swojego podopiecznego Takumi.
Pokemony wrogiego zespołu jako pierwsze rzuciły się do ataku. O ile unik nie wyszedł Oshawottowi przed Sekatorem Klanga, o tyle po chwili sam oddał mu Wodna Bronią dzięki czemu Klang poniósł pewne obrażenia, jednak po chwili otrząsnął się i czekał na kolejne polecenia. W tym czasie Joltik użył Strzału Siecią i zatrzymał napierającego Akcją Herdiera po chwili sam dodał Piorunującą Falę i dzięki temu pokemon wroga został na jakiś czas sparaliżowany. Takumi miał chwilę czasu na namysł jednak Riley już nie, gdyż Klang z kolejnym poleceniem ataku zaczął ostrzeliwać Oshawotta Elektrowstrząsem. W tej chwili Riley i Takumi spojrzeli na siebie i skinęli do siebie głowami jakby bez słów wiedzieli co mają zrobić. Wtedy wydali polecenia jednogłośnie:
-Joltik, Oshawott wymieńcie się rywalami! - Oshawott od razu użył Wodnej Broni na sparaliżowanym Herdierze więc ten nie mógł uniknąć ataku. W tym samym czasie Joltik oberwał Elektrowstrząsem co jednak nie zaszkodziło mu, a wręcz przeciwnie pomogło. Joltik nieco się naładował i wystrzelił Piorunująca Falę w kierunku Klanga która trafiła i sparaliżowała chwilowo i tego pokemona. Nie było jednak dane im zakończyć pojedynku, gdyż usłyszeli syreny policyjne. Ich rywale szybko cofnęli swoje pokemony i wzięli nogi za pas nie dokańczając pojedynku. Riley i Takumi przybili po piątce w geście zwycięstwa i cofnęli swoje pokemony do pokeballi. Po chwili do świętujących zwycięstwo dojechała Oficer Jenny na swoim policyjnym motocyklu oraz dwóch policjantów w zwyczajnym radiowozie. Oficer Jenny od razu krzyknęła:
-Skuć mi tych członków Teamu Delta!
-Teamu Delta?! - krzyknęli przerażeni trenerzy pokemonów.
-A więc to o was chodziło temu urwanemu telefonowi. - rzekła Oficer Jenny zakładając kajdanki Takumiemu.
-To ja dzwoniłem. Telefon leży tam w krzakach. Ale jak tu przybyliście skoro nie podałem gdzie się znajduje to miejsce. - rzekł Riley.
-Nie wasz interes złodzieje. - mówiąc to znalazła owy telefon o którym mówił Riley co by potwierdzało jego słowa jednak Oficer Jenny wciąż nie wierzyła w ani jedno ich słowo.
-Tak ja dzwoniłem z niego, gdyż kilku zbirów uniformach z literą D chciało napaść na bank za pomocą tegoż wiertła. - mówiąc to starał się pokazac na wiertło stojące za nimi jednak miał zakute ręce. Teraz Oficer Jenny coś zaczęło się układać w głowie jednak spytała się dla upewnienia:
-Napaść na bank?
-Tak mówili o tym jak dzwoniliśmy na policję i wtedy nas znaleźli w tych krzakach, a ja upuściłem ten telefon. - mówił Riley.
-To ma sens. - powiedziała drapiąc się po głowie. Po chwili dodała:
-Rozkuć ich są niewinni.
-Ach jak miło mieć wolne ręce. - rzekł Takumi poprawiając rękawy od swej białej koszuli.
-Ale jak im uciekliście? - zapytała jeszcze Jenny.
-Gdy odjechał ich kierowca czarną bryką pozostawił nas dwóm półgłówkom i wtedy wyzwaliśmy ich na pojedynek, a oni uciekli słysząc syreny policyjne. - rzekł ciemnowłosy.
-To już zagadka rozwiązana. Ich szef Danny, ten kierowca o którym mówiliście za pewne testował nową zabawkę jednak nie spodziewał się dwóch odważniaków którzy powiadomią o tym policję. Potem myślał, że oni się was pozbędą i będzie miał spokój. No nieźle kilku ludzi za pewne zginie. - mówiła wciąż Jenny. Po chwili jednak odezwał się Riley:
-Ale co to za Team Delta i jak nas znaleźliście.
-Musisz wszystko wiedzieć. - rzekł Takumi któremu chyba całe zajście zwisało. Jenny uśmiechnęła się w stronę Takumiego i odpowiedziała na pytanie jego kolegi:
-Namierzyliśmy ten telefon. - powiedziała oddając mu jego komórkę, po chwili jeszcze dodała:
-Team Delta to szajka złodziejów. Kradną pieniądze, a co gorsza i dobre pokemony więc radzę wam uważać na siebie. - mówiąc to pożegnała ich wsiadając na swój motor. Jeden z policjantów jej towarzyszących wsiadł do radiowozu, a drugi do wiertła i w takim oto konwoju ruszyli za Oficer Jenny. Takumi oraz Riley po dniu pełnym przygód rozłożyli obozowisko kilometr dalej od miejsca całego zdarzenia oraz smacznie przespali całą noc. Widocznie byli bardzo zmęczeni...

Debiuty: Klang, Herdier